Ik beken: mijn oudste zoon is hoogbegaafd. In sommige kringen mag dat gezegd worden, in andere kringen word je dan zwijgend aangekeken. Alsof je loopt te pochen. Is dat zo? Ik vraag het me af.
Natuurlijk ben ik trots op mijn zoon! Natuurlijk wil ik de wereld laten weten wat een leuk joch het is. En ja, zijn hoogbegaafdheid brengt een aantal talenten met zich mee die andere kinderen niet hebben.
Zo is hij waanzinnig goed in Engels. (in mijn ogen dan) Hij is sportief, zo sportief dat hij volgend schooljaar wil gaan deelnemen aan een sport-highschool naast zijn school. Dat betekent 4 uur extra trainen in zijn eigen sport (Honkbal). Hij zit op het VWO-sprint. Dat de eerste 3 jaar in 2 jaar programeert. En hij haalt goede cijfers. Zelfs voor tekenen haalde hij laatst een 10. Zelf vond hij het 'spuuglelijk' maar ik vond het mooi.
Hij is 13, heeft diverse talenten en ik ben trots op hem. ZO, IK HEB HET GEZEGD!
Maar weet je, hij is ook een heel gewone puber.
Als ondertitel op zijn twitteraccount stond 'live sucks', school is zonde van je vrije tijd, hij vindt zichzelf lelijk, vooral de puistjes en zijn haar als dat begint te krullen. Hij wil nooit, echt nooit, op tijd naar bed. Klaagt als wij erop staan dat hij toch echt om 22.00 uur naar bed moet. Doet meestal mopperend zijn klusjes.
Gewoon een 13-jarige dus.
Wanneer ik vertel dat mijn oudste zoon hoogbegaafd is, wil hem geen sticker op zijn voorhoofd plakken en tegen de buitenwereld zeggen: 'kijk eens hoe goed hij is!'
Nee, dan wil ik aangeven dat het een kind is met veel talenten, maar dat daar ook een keerzijde aan zit. Hij heeft moeten knokken om zichzelf te accepteren wie hij is. Dat heeft wat tranen gekost!
Ik wil dan aangeven dat, hoewel hij veel talenten heeft, mijn taak als ouder er anders uitziet.
Hij heeft veel begeleiding nodig gehad en nog. Ik ben altijd bezig om leraren ervan te overtuigen dat hij een specifieke begeleiding nodig heeft. Niet ieder mens die hoogbegaafd is is gebaat bij een bepaalde begeleiding. Er bestaat geen 'begeleidingsmethode hoogbegaafdheid'. Iedereen is anders, heeft andere talenten, andere zorgen en zelfs angsten.
En dan hebben we het nog niet gehad over een hoogbegaafde puber.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten