De achtergronden

Als moeder ben ik gezegend met twee prachtige zonen.

http://www.leonardovriend.nl/

Talentvolle kinderen
Onze oudste werd geboren in 1999 en de jongste in 2003. Beide jongens ontwikkelden zich voorspoedig en bleken intelligente kereltjes. Hoe intelligent dat realiseer je je als ouder nog niet eens. Als we het er al over hadden dan noemden we ze 'lekker bijdehand'.

De oudste was 9 jaar toen bleek dat hij toch wel last had van wie hij was en wat hij kon. Dat was een lastige tijd. Gelukkig hebben we hulp gekregen en na een traject met een kinderpsycholoog en een overplaatsing naar een Leonardo-basisschool zat hij weer lekker in zijn vel.
Daar ging echter heel wat aan vooraf. Vooral in groep 5 en 6 werd het echt een probleem voor hem. Hij gaf steeds vaker aan niet meer naar school te willen, zich te vervelen. Hoewel hij een zeer gemakkelijk kind was in de klas, werd hij niet 'gezien' door zijn leerkrachten. Hij is verbaal altijd heel sterk geweest maar hij vraagt iets één keer en wanneer hij niet begrepen werd (en dat gebeurde nogal eens) stelde hij zijn vraag niet nog eens. Wanneer wij de vraag dan nog eens namens hem stelden kregen we meer dan eens het antwoord: "de vraag moet vanuit het kind zelf komen". Men ging niet op zoek naar de vraag achter de vraag, wanneer hij zelf een vraag stelde. Zo jammer!
We hebben hulp ingeschakeld toen hij meerdere keren per weer huilend in discusie ging met ons, omdat hij niet naar school wilde. Het moment dat wij beseften dan we hem meer niet alleen konden begeleiden hierin kwam toen hij zei: "Mam, wat heeft het leven voor zin. Ik kan net zo goed dood zijn" Echt, wanneer je kind dat zegt realiseer je je voor de zoveelste keer dat hoogbegaafd zijn lang niet altijd een zegen is!

Vrolijke spring-in-'t-veld
De jongste  is een echte spring-in-'t-veld. Hoewel hij honger is naar kennis dan zijn oudere broer, laat hij dagelijks merken dat hij diep nadenkt over wereldse zaken. Hij denkt diep na over religie en maakt zich druk over de toekomst van de wereld. Hij is muzikaal en komt zingend zijn bed uit. De jongste is slimmer dan gemiddeld maar niet hoogbegaafd. Hij is echter slim genoeg om een niet daadkrachtige leerkracht zover te krijgen dat hij niet hoeft te werken en dat zij allerlei uitzonderingen voor hem maakt. Dat was in groep 4. Eind dat jaar was er geen land meer met hem te bezeilen en maakte hij zijn positie in de klas onmogelijk. Geen kind dat nog met hem wilde spelen. De leerkracht van groep 5 was geweldig en kon met hem lezen en schrijven. In groep 6 begon de elende weer van voren af aan. Hij wordt gepest, genegeerd en buitengesloten. Zo verdrietig! Thuis is hij de vrolijke krullebol zoals wij hem kennen. Op school wordt hij gezien als een kind dat geen innitiatief neemt. Na een aantal gesprekken op school hebben we besloten hem naar een andere basisschool over te plaatsen. Nu maar hopen dat hij het hier naar zijn zin gaat krijgen en mag zijn wie hij is. Een intelligente knul, die goed kan leren maar ook iemand die een stevige leerkracht nodig heeft die hem stimmuleert en complimenten geeft.

Mensen met een verstandelijke beperking
Binnen mijn werk is mijn drijfveer altijd geweest om de cliënten (en later medewerkers) in hun kracht te laten komen. Ze zo te begeleiden dat ze zoveel mogelijk de regie over hun eigen leven (of leerproces) kunnen nemen. Samen kijken naar de keuzes en de mogelijkheden die mensen hebben. Van problemen een uitdaging maken. Naar gebeurtenissen terugkijken en ervan leren. Hoe is het gegaan en wat heb ik ervan geleerd? En vooral kijken naar jezelf: wat was mijn aandeel in het geheel? En vooral om niet terug te deinzen voor het antwoord dat dan komt, maar ervan te leren.

De overeenkomst
Voor mij is er één belangrijke overeenkomst tussen mensen met een verstandelijke beperking en hoogbegaafde kinderen. Namelijk deze; wanneer beide niet de juiste begeleiding en ondersteuning krijgen lopen ze vast in hun ontwikkeling. Of dat nu cognitief, sociaal of emotioneel is, zonder de juiste begeleiding stagneert die ontwikkeling. Sterker nog, soms raken mensen zelfs beschadigd wanneer ze niet de ruimte krijgen om zich goed te ontwikkelen en om zichzelf te mogen zijn.

Passie
Het is mijn passie om te kijken naar mensen, met ze mee te denken en samen kijken wat iemand nodig heeft om zich te ontwikkelen.
In het verlengde daarvan vind ik het geweldig om te kijken wat een manager, een afdeling of een team, zelfs een organisatie nodig heeft om te ontwikkelen en te groeien.